Jak przechować miód aby się nie popsuł?

Kiedy antybakteryjne właściwości miodu zostają zniszczone? Dlaczego miód należy jeść w niewielkich ilościach? Jak spożywać miód celach terapeutycznych? Przeciwwskazania do spożywania miodu…

Miód musi być prawidłowo przechowywany, aby się nie popsuł.
Optymalna temperatura przechowywania miodów wynosi 10°C-15°C. W temperaturze bliskiej 0°C i ujemnej miód twardnieje, w temperaturze powyżej 20°C traci swoje korzystne cechy, ciemnieje, gorzknieje, fermentuje.

Światło niszczy lecznicze właściwości miodu, kolor i smak, dlatego miód powinien stać ciemnym pomieszczeniu lub w szafce.
Wilgotność powietrza nie powinna przekraczać 75%, ale np. miód spadziowy psuje się już wtedy, gdy wilgotność powietrza przekracza 60%. Lodówka nie jest odpowiednim miejscem do przechowywania miodu ze względu na panującą w niej niską temperaturę i wysoką wilgotność. Mód przechowywany w lodówce jest twardy, szybko krystalizuje, traci smak. Poza tym miód łatwo chłonie zapachy, jeśli stoi w niedomkniętym słoiku.

Miód najbezpieczniej jest przechowywać w oryginalnym opakowaniu. Powinien stać w szklanym pojemniku (nie plastykowym ani metalowym), najlepiej czystym i suchym słoiku, szczelnie zamkniętym nieuszkodzoną metalową pokrywką. Nie powinno się go przelewać do słoika po kiszonych ogórkach czy przetworach utrwalonych octem (miód przejmie zapach), ani po sfermentowanym miodzie (popsuje się). Nie należy nabierać miodu bezpośrednio ze słoika łyżką mokrą ani zabrudzoną śliną czy pokarmem!

Czasem miód musi trochę postać aby dojrzeć i zgęstnieć. Krystalizowanie się miodu jest procesem naturalnym i świadczy o wysokiej jakości miodu.
Już po roku przechowywania antybakteryjne właściwości miodu niektórych gatunków giną. Średnia trwałość miodu wynosi 2 lata, jednak miód lipowy, nawet prawidłowo przechowywany, psuje się po roku. Zmienia wtedy barwę na ciemną i gorzknieje. Nie należy spożywać sfermentowanego, zepsutego miodu, gdyż jest szkodliwy!

Dlaczego miód należy stosować jak lekarstwo, ostrożnie i w niewielkich ilościach?

1. Nie powinno się podawać miodu niemowlętom i małym dzieciom, gdyż oprócz wywołania niebezpiecznych dla zdrowia i życia reakcji alergicznych wywołuje u nich zaklejenie i stany zapalne jelit. Poza tym może zawierać przetrwalniki bakterii, których układ trawienny maluchów nie jest w stanie zneutralizować.
2. Miód powinien być spożywany z dużą ostrożnością przez osoby z predyspozycją do alergii, zwłaszcza wywołanych przez pyłki roślin, białko pszczół, jad owadów i ich części ciała, grzyby pleśniowe i drożdżoidalne. Miód składa się z substancji biologicznie czynnych z domieszką enzymów z gruczołów pszczół, ziaren pyłku, antybiotyków podawanych pszczołom. Alergia na miód pszczeli objawia się w różnych postaciach – od alergicznej wysypki skórnej do niebezpiecznego dla życia wstrząsu anafilaktycznego.
3. W chorobach przebiegających z wysoką gorączką należy powstrzymać się od spożywania miodu!
   
4. Wysoka zawartość prostych węglowodanów nadmiernie obciąża trzustkę i może być jednym z czynników sprzyjających rozwojowi cukrzycy. Osoby muszące ograniczyć ilość węglowodanów w diecie (szczególnie cukrzycy), spożywanie miodu powinny skonsultować z lekarzem endokrynologiem. W początkowych stadiach cukrzycy, w cukrzycy o łagodnym przebiegu w niewielkich dawkach może być spożywany miód akacjowy (największa porcja to łyżeczka miodu).
5. Należy zachować umiar w spożywaniu miodu. Maksymalna dzienna dawka miodu zależy od masy ciała, ale spożycie nawet 10-15 dag miodu w ciągu dnia może spowodować zawroty głowy i omdlenia u zdrowego dorosłego człowieka. Dorośli nie powinni przyjmować więcej niż 6-8 dag miodu w ciągu dnia (5-6 łyżeczek). Starszym dzieciom można podawać max. łyżeczkę miodu dziennie.
6. W celach terapeutycznych miód spożywa się na pół godziny przed posiłkiem, przy niskiej kwasowości żołądka na 10 minut przed posiłkiem, a przy wysokiej kwasowości zawsze rozcieńczony wodą nawet na 90 minut przed posiłkiem.
7. Trzeba pamiętać o tym, że miód rozpuszczony w ciepłej wodzie obniża poziom pH kwasów żołądkowych, a w chłodnej wodzie podwyższa.
8. Nie poleca się dodawania miodu do gorącej herbaty, ani używania miodu do pieczenia ciast. Już temperatura powyżej 35°C niszczy wiele cennych substancji zawartych w miodzie. W temperaturze 40°C całkowicie zanikają lecznicze właściwości miodu. W temperaturze około 80°C wytracają się z miodu szkodliwe substancje. Według niektórych danych są to rakotwórcze substancje.
9. Przy skłonności do nadwagi nie powinno się spożywać miodu razem z posiłkiem, ponieważ miód podnosi kaloryczność potrawy, utrudnia trawienie i wchłanianie zawartych w niej składników odżywczych. Kaloryczność miodu jest wysoka i waha się od 304 kcal (jasne miody) do 415 kcal (ciemne odmiany) w 100 g miodu. Ze względu na wysoką wartość kaloryczną miód nie jest zalecany osobom ze skłonnością do nadwagi.
10. Ponieważ miód ma lepką konsystencję i zawiera dużo cukrów, to regularne spożywanie miodu może osłabić szkliwo i spowodować próchnicę. Dlatego należy wypłukać zęby wodą lub niesłodzoną herbatą, aby nie pozostały na nich resztki miodu. 

Artykuły powiązane:
Miód akacjowy. Właściwości i lecznicze zastosowanie.
Miód akacjowy w kuchni.
Miód z mniszka lekarskiego – wartości odżywcze i lecznicze przepisy.