Wołowe ozory

Jedzmy podroby wołowe!

Wartości odżywcze ozorów cielęcych i wołowych. Dlaczego powinno się jeść ozory wołowe? Kto powinien jeść ozory cielęce i wołowe? Przeciwwskazania do spożywania ozorów wołowych

Jakie wartości odżywcze mają ozory cielęce i wołowe?
Ozory to danie dietetyczne, choć zawierają w sobie 2 razy więcej tłuszczów niż wątroba wołowa. Zawiera dużo wartościowego i łatwo przyswajalnego białka. Zarówno białka jak i tłuszcze stanowią 13% ich wagi.
Jako danie dietetyczne ozór wołowy zalecany jest wyłącznie w postaci gotowanej. Tylko porcja gotowanego ozora wołowego o wadze 10-15 dag całkowicie pokryje dzienne zapotrzebowanie organizmu na białko, dlatego ozorki są często w jadłospisie sportowców i młodzieży. Gotowany ozór wołowy charakteryzuje się wysokimi wartościami odżywczymi. Zawiera witaminy A, B1, B2, B3, B6, B12, E, PP. Jest cennym źródłem potasu, fosforu, magnezu, żelaza, cynku, chloru, sodu. W mniejszych ilościach dostarcza wapń, miedź, mangan, chrom, molibden.

Dlaczego powinno się jeść ozory wołowe?
Porcja gotowanych ozorów wołowych pokrywa dzienne zapotrzebowanie organizmu na witaminę B12 w 100%, witaminy B3 w 30%. Witamina B12 poprawia metabolizm, witamina B3 wpływa na utrzymanie prawidłowego poziomu glukozy we krwi. Zawarte w ozorach w dużych ilościach witaminy z grupy B regulują pracę układu nerwowego. Porcja gotowanych ozorów cielęcych i wołowych pokrywa dzienne zapotrzebowanie organizmu na cynk w 40%. Dostarcza spore ilości dobrze wchłanianego żelaza.

Kto powinien jeść ozory cielęce i wołowe?
Gotowany ozór cielęcy i wołowy jest integralną częścią wielu diet, mogą go jeść dzieci, kobiety w ciąży i karmiące, chorzy na cukrzycę, osoby z obniżoną odpornością i niedokrwistością. Aby podnieść poziom hemoglobiny we krwi zaleca się jeść codziennie co najmniej 5 dag ozora wołowego.

Ze względu na niski poziom cholesterolu w języku wołowym, zdolność wiązania i usuwania cholesterolu z organizmu człowieka spożywanie go zaleca się w chorobach układu krążenia.

Zawarty w nim cynk wpływa na prawidłowe gojenie się ran, skaleczeń, otarć. Gotowane ozorki podaje się pacjentom po operacji, aby przyspieszyć regenerację tkanek i szybko podnieść poziom czerwonych krwinek.

W ozorach cielęcych i wołowych nie ma tkanki łącznej w języku, mięso jest łatwo trawione i wchłaniane, nie zalega w jelitach, a ryzyko zachorowania na raka odbytnicy maleje. Można je spożywać przy wrzodach żołądka lub dwunastnicy, zapaleniu żołądka, zaleca się je w profilaktyce raka jelita grubego.

Zalecana porcja ozorów wołowych dla zdrowej dorosłej osoby to 15 dag, kobiety w ciąży i dzieci nie powinny spożywać więcej niż 6-8 dag. Trzeba pamiętać o tym, że w hodowli bydła stosuje się żywność nasyconą pestycydami, do paszy dodawane są różne antybiotyki i hormony.
Dobra rada: ozory wołowe powinno się jeść nie częściej niż 1-2 razy w tygodniu.

Nie każdy może spożywać ozory cielęce i wołowe, mimo ich wysokich wartości odżywczych.

Przeciwwskazania do spożywania ozorów wołowych

• indywidualna nietolerancja (występuje bardzo rzadko);
• w przewlekłych chorobach przewodu pokarmowego, w zapaleniu trzustki spożywanie ozorów wołowych powinno się skonsultować z gastroenterologiem;
• w starszym wieku spożywanie podrobów powoduje nadmierne obciążenie nerek i wątroby;
• nie zaleca się spożywania ozorów wołowych osobom chorym na artretyzm (zawiera dużą liczbę puryn), astmę oskrzelową, alergiczny nieżyt nosa i z dysfunkcją gruczołu tarczycy.

O wartościach odżywczych podrobów wołowych i przeciwwskazaniach do ich spożywania można zaczerpnąć informacje w cyklu artykułów Jedzmy podroby wołowe.