Sadzenie kwiatów cebulowych jesienią

Rady jak uniknąć błędów podczas sadzenia cebulek kwiatowych w ogrodzie

Jesienne sadzenie cebulek tulipanów, narcyzy i żonkili, hiacyntów, krokusów, przebiśniegów, czosnku ozdobnego, szachownicy, śnieżnika, kosaćca żyłkowanego, śnieżycy wiosennej, śnieżnika, puszkinii… Jak przechować cebulki kwiatów? Do jakiej gleby sadzić cebulki kwiatów jesienią? W jaki sposób sadzić cebulki kwiatów wieloletnich?

Prawidłowy termin sadzenia wieloletnich kwiatów cebulowych to jesień. Tulipany, hiacynty, krokusy można posadzić nawet w grudniu ale nie w głęboko zamarzniętym podłożu. Przy późnym sadzeniu cebulek przykrywa się miejsce posadzenia kompostem, choiną, korą sosnową lub torfem. Późne sadzenie przy niskich temperaturach zmniejsza ryzyko zarażenia cebul chorobami grzybiczymi i bakteryjnymi.

Jakie wieloletnie kwiaty cebulowe sadzić w ogrodzie?
Tworząc kompozycję z roślin cebulowych można cieszyć się ich kwitnieniem nawet przez sześć miesięcy, ponieważ rośliny mają różny okres kwitnienia.
Najpierw kwitną przebiśniegi, następnie krokusy i kosaćce żyłkowane,  po nich żonkile, wczesne tulipany, puszkinie, śnieżniki i szachownice.
W maju pojawią się późne tulipany i narcyzy.
Czosnki ozdobne kwitną ostatnie – od połowy maja do końca lipca. Ponieważ czosnki kwitną tylko 2 tygodnie, sadzi się kilka odmian o różnych terminach kwitnienia.
Jeśli kwiaty rosną długo w jednym miejscu, ich cebulki słabną. Po przekwitnięciu i zaschnięciu liści trzeba je wykopać, przechować i posadzić w żyznej glebie w nowym miejscu.

Jak przechować cebulki kwiatów?
Cebulki przechowuje się w przewiewnym pojemniku (otwarta skrzynka, kosz wiklinowy) w chłodnym i suchym miejscu, najlepiej w piwnicy albo w garażu. W słońcu i cieple np. na balkonie nadmiernie wyschną, w lodówce jest za wilgotno – tam najczęściej pleśnieją.

Termin sadzenia kwiatów cebulowych wieloletnich

Wiele roślin cebulowych sadzi się na początku jesieni, we wrześniu i październiku, czasem jednak warto je posadzić możliwie najpóźniej. Optymalna temperatura do ukorzenienia się większości kwiatów cebulowych wynosi 9-10°C, ale niższa nie szkodzi tulipanom, krokusom i hiacyntom. Jeśli jesień jest ciepła, to większość roślin cebulowych można sadzić przed zimą.

Czasem cebulki kwiatów znajdą się dopiero pod koniec jesieni zapomniane w altanie czy piwnicy, trochę przesuszone ale zdrowe, okrągłe, twarde. Cebulki kwiatów wieloletnich potrzebują kilku miesięcy mrozu aby zakwitnąć i lepiej poradzą sobie w zmarzniętej glebie niż przechowane w piwnicy do następnego roku. Niestety do następnej jesieni wyschną całkowicie. Aby nie stracić cebulek kwiatów trzeba je sadzić póki ziemia nie zamarznie – posadzone w połowie grudnia zakwitną wiosną. Nawet jeśli ziemia jest już pokryta śniegiem, to jest to dobry czas na sadzenie cebul tulipanów, hiacyntów, ponieważ dobrze ukorzeniają się podczas zimnej pogody.

Do jakiej gleby sadzić cebulki kwiatów?
Gleby piaszczyste dość szybko wchłaniają wodę, gleby gliniaste mają tendencję do dłuższego zatrzymywania wilgoci. Cebule nie lubią wilgoci, dlatego ciężką i wilgotną glebę gliniastą rozluźnia się dodając do niej kompost lub piasek. Przed sadzeniem dużych cebul grządkę przekopuje się na około miesiąc przed przewidywanym terminem sadzenia. Po to by świeżo przekopana ziemia osadzając się nie uszkodziła delikatnych młodych korzeni.

Jak sadzić cebulki kwiatów wiosennych?

Prawidłowo posadzone cebulki kwiatów wieloletnich będą dobrze rosły bez wykopywania co roku. Przed sadzeniem trzeba przygotować podłoże – przede wszystkim pozbyć się trwałych chwastów i trawy, która jest bardzo szkodliwa dla roślin cebulowych. Glebę trzeba spulchnić, zmieszać ją z warstwą rozłożonego kompostu grubości 5-10 cm. Obornik przyciąga szkodniki cebul, m.in. groźne muchówki.

Sadzi się tylko zdrowe cebulki, w odpowiednim dla rośliny terminie. Cebule sadzi się w dołkach pionowo, piętką korzeniową do dołu. Nie zdejmuje się z nich suchych łusek, ponieważ pełnią funkcję ochronną przed nadmierną wilgocią, drobnymi szkodnikami czy mrozem. Nie zrywa się suchej piętki, aby nie uszkodzić zawiązujących się nowych korzeni.
Głębokość sadzenia powinna być 2-3 razy większa od wysokości cebulki. Duże cebule hiacyntów, czosnku olbrzymiego, tulipanów wymagają więcej miejsca niż drobne cebulki krokusów, przebiśniegów. Duże cebule należy sadzić w odległości średnio 15 cm-30 cm, a małe cebulki w odległości około 7 cm. Odstęp między roślinami cebulowymi zależy również od efektu wizualnego, jaki chce się osiągnąć. Aby uzyskać naturalny efekt, cebulki sadzi się rozsiane w różnych odległościach od siebie. Aby uzyskać efekt dywanu kwiatowego, cebule sadzi się jednakowej odległości.

Cebulki sadzi się do wilgotnej gleby, nigdy do suchej. Wilgoć pobudza je do wypuszczania korzeni, a im szybciej się zakorzenią, tym lepiej zniosą zimno i mróz. Po posadzeniu podlewa się je tylko podczas suchej jesieni przez okres 2-3 tygodni. Umiarkowany deszcz i później śnieg całkowicie wystarczą im do wegetacji. Tulipany nawadnia się ponownie dopiero wtedy, gdy wykształcają liście wiosną – ale nadmierne podlewanie, częste deszcze powodują choroby grzybowe.

Kiedy ziemia zacznie zamarzać zimą miejsce posadzenia kwiatów cebulowych obsypuje się grubą warstwą zdrowych liści albo kompostu (20 cm). Jeśli nie dysponujemy nimi wystarczy okryć je grubą włókniną zimową. Zimą w miejscu sadzenia roślin cebulowych należy pozostawić grubą warstwę śniegu jako  naturalną ochronę. Osłony zdejmuje się warstwami w kwietniu, aby rośliny mogły szybciej rosnąć.

Sadzenie cebulek tulipanów jesienią 

Do sadzenia cebul tulipanów jesienią wybiera się miejsce, które będzie nasłonecznione w ciągu dnia. Tulipany uwielbiają słońce, ale potrzebują też trochę chłodu i wilgoci w glebie, więc idealny będzie popołudniowy cień. Odmiany wysoko rosnące powinny być chronione przed silnymi wiatrami. Gleba powinna być żyzna i przepuszczalna, o odczynie obojętnym lub lekko kwaśnym (pH 6-6,5). Miejsce nie może być podmokłe, inaczej tulipany chorują i giną. Rozstawa między cebulami powinna wynosić 10 cm x15 cm – wtedy mają wystarczająco dużo miejsca do wzrostu i dobrego rozwoju korzeni.

Sadzenie cebulek narcyzy i żonkili jesienią 

W przeciwieństwie do tulipanów i lilii, żonkile są mniej wymagające pod względem warunków uprawy. Niektóre odmiany żonkili (głównie dzikie) mogą rosnąć nawet do 10 lat bez przesadzania w jednym miejscu. Najważniejsze jest, aby wybrać ciepłe i ciche miejsce do ich wzrostu. Żonkile wymagają co najmniej 3 godzin pełnego słońca dziennie.
Cebulki żonkili sadzi się w miejscach nasłonecznionych lub półcienistych. Gleba powinna być lekka i przepuszczalna, o odczynie obojętnym lub lekko zasadowym. Jeśli gleba jest kwaśna, to na rok przed posadzeniem cebulek trzeba ją odkwasić dodając wapno lub popiół drzewny (pełna szklanka na 1m2). Cebule sadzi się rzadko, nawet co 20 cm, ponieważ zagęszczą się. Cebul podwójnych czy potrójnych nie należy rozrywać.
Aby rośliny dobrze się rozwijały, gleba musi zawierać dużo próchnicy. Żonkile kwitną przez kilka tygodni – od początku kwietnia do połowy maja. Można je również wykorzystać do tworzenia bukietów, ponieważ cięcie nie osłabia cebulek, jak ma to miejsce w przypadku tulipanów.
Żonkile najlepiej czują się w towarzystwie narcyzów i innych żonkili.

Sadzenie hiacyntów jesienią 

Przed sadzeniem cebule warto odkazić środkiem grzybobójczym. Dla hiacyntów wybiera się słoneczne miejsce, bo to roślina ciepłolubna, chronione przed przeciągami i zimnymi wiatrami. Ziemia dla hiacyntów powinna żyzna, dobrze przepuszczalna. Jej górna warstwa powinna być 2 razy grubsza od wysokości cebulki. Cebule hiacyntów sadzi się na głębokości około 8-10 cm w rozstawie 15 cm x 15cm. Dobrym sąsiedztwem dla hiacyntów są stokrotki i niezapominajki, ale rosnące obok goździki powodują choroby hiacyntów.
Hiacynt słabnie jeśli cebulka pozostaje w tym samym miejscu. Dlatego po przekwitnięciu i zżółknięciu liści wykopuje się ją i suszy w cieniu przez kilka dni. Do jesieni przechowuje się tylko zdrowe cebule.

Sadzenie krokusów jesienią

Idealnym miejscem dla krokusów będzie dobrze oświetlony teren w ogrodzie i gleba, która nie zaskorupia się wiosną po stopieniu śniegu. Najlepsza jest gleba lekka, sucha, bogata w próchnicę. Krokusy dobrze będą się czuły także pod koronami drzew liściastych, gdyż krokusy kwitną wcześniej niż pojawiają się na nich liście. Nie potrzebują ochrony przed zimnem. Cebulki krokusów są małe i sadzi się je na głębokość max. 5-7 cm w rozstawie 10-15 cm, a odmiany tworzące kępy jeszcze rzadziej. Po posadzeniu w stałym miejscu cebule krokusów mogą pozostać tam przez kilka lat tworząc kolorowy dywan kwiatów. Częste przesadzanie krokusów nie przyczynia się do obfitego kwitnienia! Nie zaleca się sadzenia krokusów na trawniku, gdyż podczas koszenia trawy wiosną kosiarka niszczy ich liście, które są potrzebne do odżywiania cebulki. Po skoszeniu cebule słabną i zamierają. Krokusy to rośliny mrozoodporne, nie wymagają ochrony na zimę (wyjątkiem jest szafran). Krokusy rozmnaża się, dzieląc jesienią przerośnięte gniazda bulw. Cebulki krokusów pozostawionych na kolejny rok w ziemi kwitną znacznie wcześniej niż te posadzone przed rokiem.

Jak posadzić przebiśniegi jesienią 

Śnieżyczka przebiśnieg lubi ziemię próchniczą, stale lekko wilgotną. Rośnie w półcieniu, chętnie pod drzewami liściastymi. Cebulki przebiśniegów są małe i sadzi się na głębokość max. 8 cm najpóźniej na początku września. Przebiśniegi dobrze wyglądają w dużych grupach. Raz na 5 lat rośliny należy wykopać i podzielić. Przeschnięte cebulki przebiśniegów nie ukorzenią się!
Przebiśniegi są najwcześniej kwitnącymi roślinami w ogrodzie. Dobrym sąsiedztwem dla przebiśniegów są cebulice, krokusy, zawilce wczesnowiosenne, szafirki.

Sadzenie cebul czosnku ozdobnego jesienią

Mrozoodporne odmiany czosnku sadzi się jesienią na początku października, aby roślina przyzwyczaiła się do przymrozków. Podczas sadzenia cebul należy zachować między nimi duże odległości, w zależności od wielkości cebul nawet 40 cm – 50 cm. W jednym miejscu czosnek ozdobny rośnie przez przynajmniej 6 lat, ale na początku jesieni trzeba podkarmić je nawozami potasowymi i fosforowymi, aby cebule mrozoodpornych odmian lepiej zimowały.
Nie wszystkie odmiany czosnku ozdobnego są mrozoodporne, a cebule pozostawione na zimę są narażone na ryzyko uszkodzenia przez mróz i zarażenia chorobami grzybowymi w wilgotnym i zimnym podłożu. Dlatego wykopane i podsuszone cebule tych odmian przechowuje się przez całą zimę w chłodnym pomieszczeniu i sadzi pod koniec kwietnia i w maju.

Sadzimy szachownicę jesienią 

Cebulki szachownicy sadzi się wcześnie we wrześniu. Przed sadzeniem do gleby dodaje się kompost albo popiół drzewny. Małe cebule sadzi się w rozstawie 20 cm x 20 cm, duże cebule szachownicy cesarskiej co 40 cm. Jeśli gleba jest luźna i piaszczysta, szachownice okrywa się grubą warstwą ściółki.

Jak posadzić śnieżniki jesienią 

Cebule śnieżników sadzi się od września do października na głębokość 4-5 cm. Śnieżnik preferuje glebę przepuszczalną, piaszczysto-gliniastą o odczynie obojętnym i miejsca słoneczne. Na ciężkich glebach źle rosną i słabo kwitną dlatego warto dodać do niej trochę kompostu. Co 3 lata kiedy zasychają liście (później nie znajdziemy ich) wykopuje się cebulki, obsusza i przechowuje do października. Część cebul może zakwitnąć dopiero w drugim roku uprawy. W trzecim praktycznie wszystkie. Kwiaty mogą pojawiać się już w lutym, choć częściej kwitną w marcu i kwietniu. Śnieżnik rozsiewa się po całym ogrodzie, a drobne nasionka roznoszą mrówki.

Kosaćce żyłkowane sadzi się jesienią 

Kosaciec żyłkowany preferuje stanowiska słoneczne lub częściowo zacienione, najlepiej rośnie na luźnej, obojętnej lub zasadowej glebie bogatej w wapń. Cebule sadzi się na głębokość 10-12 cm co 7-10 cm. Tylko nowo posadzone cebulki powinno się zawsze okrywać grubą warstwą ściółki. Wczesną wiosną obsypuje się je kompostem. Kosaciec żyłkowany kwitnie zaraz po przebiśniegach przez 2 tygodnie. Łączy się go z krokusami, fiołkami, rozchodnikami, barwinkiem.

Sadzimy śnieżycę wiosenną jesienią 

Cebule śnieżycy wiosennej sadzi się pod koniec września i zostawia na tym stanowiska przez kilka lat. Śnieżyca lubi wilgotne gleby gliniaste z dodatkiem próchnicy o odczynie kwaśnym do zasadowego. Dobrze rośnie w cieniu lub półcieniu, pod drzewami i krzewami. Najlepiej czuje się przy oczkach wodnych czy strumieniach. Śnieżyca wiosenna inaczej gładyszek lub śniegółka rozkwita wczesną wiosną, nawet wśród śniegu. Przerośnięte kępy wykopuje się w czerwcu i od razu sadzi na nowe miejsce lub przechowuje do jesieni w trocinach.
Cebule śnieżycy letniej kwitnącej dopiero w czerwcu wykopuje się pod koniec sierpnia i we wrześniu i od razu sadzi na w nowym miejscu – cebulki nie mogą przeschnąć.

Jak posadzić śnieżniki jesienią 

Drobne cebulki śnieżników sadzi się w pierwszych tygodniach jesieni co 5-8 cm i nie głębiej niż 5 cm. Śnieżnik najlepiej rośnie w glebie lekkiej, przepuszczalnej, kwitnie na stanowiskach słonecznych. Przed nadejściem przymrozków przykrywa się miejsce z posadzonymi cebulkami kilkucentymetrową warstwą kory lub opadłych liści.
Śnieżnik rozkwita na przełomie marca i kwietnia, sadzi się go z krokusami. Przed kwitnieniem warto nawieźć drobne roślinki. Po kwitnieniu cebule można pozostawić na tym samym miejscu przez kilka lat, starsze wykopuje się pod koniec lipca i przechowuje do jesieni w suchym chłodnym miejscu. Nasiona śnieżników roznoszą mrówki, dlatego siewki można spotkać w całym ogrodzie.

Sadzimy puszkinię jesienią 

Drobne cebulki puszkinii sadzi się już na początku jesieni na głębokość 7 cm co 5 cm. Najlepiej rośnie na glebie lekkiej, przepuszczalnej na stanowisku półcienistym i słonecznym. Jest bardzo drobna, glebę wokół niej trzeba odchwaszczać. Puszkinię można zostawić w tym samym miejscu na kilka lat lub po kwitnieniu, pod koniec lipca, wykopać, przechować do jesieni aby posadzić na innym stanowisku. Rozkwita bardzo wcześnie, nawet w marcu, ale tylko na stanowisku w pełni słonecznym obficie kwitnie. Dobrym sąsiedztwem dla puszkinii są krokusy, pierwiosnki, szafirki.